بعد از مدت ها دوری از مطالعه ، امروز داشتم متون زیبا و با ارزشمند نویسنده و فیلسوف بزرگ فرانسوی ژان پل سارتر را میخوندم ، که بخشی از این مطالعه بیشتر به دلم نشست.
در عصر یخبندان بسیاری از حیوانات یخ زدند و مردند!! خارپشتها وخامت اوضاع را دریافتند و تصمیم گرفتند دورهم جمع شوند و بدین ترتیب خود را حفظ کنندولی خارهایشان یکدیگررا زخمی می کرد با اینکه وقتی نزدیکتر بودند گرمتر می شدند ولی تصمیم گرفتند ازکنارهم دور شوند ولی با این وضع از سرما یخ زده می مردند ازاین رو مجبور بودند برگزینند: یا خارهای دوستان را تحمل کنند و یا نسلشان از روی زمین محو گردد.دریافتند که باز گردند و گردهم آیند!! آموختند که با زخم های کوچکی که از همزیستی بسیار نزدیک با کسی بوجود می آید کنار بیایندو زندگی کنند چون گرمای وجود آنها مهمتراست و این چنین توانستند زنده بمانند .بهترین رابطه این نیست که اشخاص بی عیب و نقص را گردهم آورد بلکه آن است هر فرد بیاموزد با معایب دیگران کنارآید و محاسن آنان را تحسین نماید.
وقتی که تنهاییم به دنبال دوست می گردیم
وقتی که پیدایش کردیم دنبال عیب هایش می گردیم
وقتی که از دستش دادیم
در تنهایی به دنبال خاطراتش می گردیم
مراقب قلبها باشیم
هیچ چیز اسانتر از قلب نمی شکند.
ژان پل سارتر
